Ntribouho

Hallo vrienden uit het hoge noorden!

Het is alweer een tijdje geleden sinds ons laatste bericht, maar hier is ie dan, het eerste bericht uit Kumasi. Vorige week vrijdag stapten we op de bus vanuit Accra. Na een reis van 6 uur kwamen we in Kumasi aan. Daar werden we opgehaald door onze "brother" lucas. Na een trotro rit van 40 min. kwamen we aan in ons o zo grote dorp Ntrinbohou, bestaande uit welgeteld 1 straat. We stopten voor een soort van villa, en gingen daar vervolgens ook nog eens naar binnen! We slapen namelijk in een super groot huis. De eigenaar van het huis is heel erg rijk (hij heeft 2 huizen in Kumasi, 4 in Accra, en de helft van de tijd woont hij in Nigeria dus daar zal hij ook nog wel een aantal huizen hebben) en vond het dorp niet goed genoeg voor ons, dus slapen we in zijn villa. We eten in het huis van onze "brother". De vriendin van zijn broer kookt voor ons, maar zegt verder niet zoveel. Het komt er dus op neer dat we in het family huis eten, en slapen in ons eigen huis. We hebben dus ook niet echt een familie ofzo, alleen een broer. (ja lekker duidelijk allemaal he ;) )
Onze eerste week in Ntribohou verliep redelijk rustig, op de duizenden kinderen die ons iedere avond en ochtend door het dorp heen begleidden na dan. Zondag avond hebben we met de kinderen op straat gespeeld, waarbij heel het dorp uitliep om naar ons te gaan kijken. Op zich was dat erg leuk, alleen snapten we de helft van de spelletjes niet en werden we erg hard uitgelachen door alle moeders.
Maandag begonnen we op ons project. Kyra, Keechy en Elske begonnen op de pre-school. Nou dat was toch niet helemaal als verwacht. Eigenlijk hadden ze geen flauw idee wat ze moesten doen. De kinderen spraken nog niet echt engels. Ze konden tot 10 tellen en het alfabet in het engels maar dan wel alleen op de goede volgorde. Zodra je van de volgorde afweek snapten ze er helemaal niets meer van.
Roy begon maandag met bouwen, dat wil zeggen voor 1 uurtje. Hij was de nacht ervoor al niet helemaal lekker en 's middag moest hij overgeven. Temperatuur opgemeten, die was iets te hoog. Toch maar even naar het ziekenhuis en jahoor!!! De eerste met Malaria! Gelukkig was het een aardige dokter en een goed ziekenhuis, en stond er op het zakje waar de pillen in zaten: you're special, met hartjes eromheen. Dinsdag en Woensdag zijn Roy en Elske thuis gebleven en hebben ze dus vrij weinig uitgevoerd. Donderdag wilden ze vol goede moed weer beginnen maar omdat de school een voetbalcompetitie had lag alles op z'n gat (ook het constructiewerk van Roy, erg logisch!) Dus dat werd nog een dagje niets doen. Tenminste, nu hadden we wel alle tijd om Keechy der verjaardag te vieren, met annanas.
Vrijdag gingen we vroeg op weg naar Cape Coast, waar we met onze zweedse vrienden hadden afgesproken. Na een heerlijke busreis met de prachtige Ghanese film "save the baby" kwamen we aan in Cape Coast. Omdat nog niemand geluncht had, en iedereen daarom erg veel honger had, gingen we met de zweden lunchen in een restaurant naast capecoast castle. Omdat het nogal lang duurde voordat we ons eten kregen waren we pas om 4 uur klaar met lunchen. Na de lunch gingen we cape coast castle in. Uit de "door off no return", en terug door de "door of return". Vervolgens gingen we nog even wat drinken bij een restaurantje aan het stran, waar de zee uiteindelijk toch te veleidelijk was, en we daarom maar een avondduik hebben genomen.
Na een nogal lawaaierige nacht in ons guesthouse, gingen we de volgende ochtend vroeg op pad richting Elmina Castle. We hebben alleen even de buitenkant bekeken, want we moesten weer optijd terug zijn in Cape Coast. We gingen namenlijk naar de graduation van een project van Mamma Mina. Het is een school waar ze straatjeugd praktische dingen zoals naaien, broden bakken, hairdressing etc. leren. We hebben een deel van jullie gulle giften aan dit project gegeven.
Op de helft van de graduation moesten we weg om naar Kakum National Park te gaan. We hebben die nacht midden in de jungle geslapen, in een soort hutje zonder muren, met enkel een klamboe als bescherming. Dat was echt super gaaf. 's nachts was het pikkedonker. We hoorden de apen schreeuwen en de insecten piepen (of hoe je dat ook noemt) Behalve onze groep (8 mensen in totaal), was er helemaal niemand. 's ochtends zijn we om kwart voor 5 opgestaan om de canopy walk te doen. Dat is een soort wandeling over touwbruggen door de boomtoppen. Vanuit daar hebben we ook nog apen gezien (wisten we iig wie 's nachts die herrie maakte). Op zich klinkt het spectaculairder dan het was, het was erg leuk om een regenwoud van bovenaf te zien, maar het was maar heel kort.
Na het ontbijt zijn we in de trotro terug naar cape coast gestapt, en vanuit daar terug naar Kumasi. En dat is waar we nu zijn. Nou dat is wel weer een lang genoeg verhaal voor deze week.

Dikke zoenen

krek