Je 'm apelle une baguette!

Nadat we ons vorige verhaaltje vlak voor een van de vele stroomstoringen op de site hadden gezet zijn we vertrokken naar Bolgatanga. Dit stadje licht zo'n 30 kilometer van de grens en het leek ons een mooie plek om de nacht door te brengen voordat we ons in het burkinese zouden wagen. Het enige wisselbureautje in de stad bleek geen CFA's(seefahs) meer te hebben en de banken waren gesloten vanwege het weekend. Dan zouden we onze cedis wel even in burkina wisselen dachten we..

De volgende dag waren we in een dappere bui, dus besloten we om in het grensstadje Paga eerst maar eens een krokodil bij z'n staart te pakken. Ons slachtoffer werd speciaal voor ons gewekt, een (levende)kip voor z'n snuit gehangen en toen kwam 'ie langzaam het land op gesjokt. Deze krokodillen zijn heilig, daarom vallen ze nooit iemand aan. Je kunt zelfs met ze praten! Nadat wij onze touristenkiekjes op zak hadden konden we echt richting de grens. En route a Burkina Faso!
Aan de andere kant van de grens overnachtten we in Po, wat niet echt een speciaal stadje is.

Hoe noordelijker je komt, hoe armer de mensen lijken te worden trouwens. Vanaf halverwege Ghana leeft de bevolking buiten de steden in lemen hutjes. En meer naar het noorden wordt het belangrijkste vervoersmiddel een ezelkar of een fiets . In Burkina Faso zijn er ook veel minder trotro's. En het vervoer is een stuk duurder. Wij denken dat dit is omdat de plaatselijke bevolking het toch niet kan betalen. Volgens onze o zo betrouwbare bronnen leeft meer dan 50% van de Burkinabe's op minder dan 1$ per dag.

Na onze eerste nacht in Burkina vertrokken we in een overvolle trotro en met twee motoren en het trotrohulpje op het dak naar Ouagadougou.
In Ouagadougou heeft iedereen een brommer of een fiets. Dankzij de fransen hebben ze er ook lekker(stok) brood en een goede supermarkt. Voor de rest ondervonden we vooral dat je er onmogelijk cedi's in kunt wisselen. We zijn op elke denkbare plek geweest, maar geen Burkinabe wil cedis(tenzij natuurlijk tegen een belachelijk koers). En als je een hele kip besteld dan krijg je ook een hele kip. Compleet met tenen, nagels nagels en kop. Dr zat echter verdacht wijnig vlees aan..
Het is hier trouwens ook een stuk kouder 's nachts en 's ochtends. En een stuk droger overdag. Eindelijk kunnen we onze smeersels gebruiken!

Maargoed..
Dinsdag gingen we op pad naar Bobo-Dioulasso, de op 1 na grootste stad in Burkina. Dit bleek een erg leuke stad te zijn, die toch een beetje dorpsachtig aandoet. Het is een beetje een combi van een afrikaanse en een arabische stad. Wij zijn het oudste stadsdeel, toepasselijk 'vieux quartier' genaamd, in geweest. De bewoners zijn animister en offeren en zo nu en dan nog lustig op los. En ze brouwen er bier van gierst, wat erg ehm apart smaakt. Ook hebben we de heilige vissen gezien, een stel grote dikke vissen in een hoog vervuild stroompje. We hebben ook nog een beetje op de markt rond gesjokt maar dat was niet echt bijzonder.

Voor de volgende dag huurden we 2 brommertjes om een 'cristal clear bathing area' te bezoeken. Eerst reden we een aantal keer de verkeerde kant op, maar toen we eenmaal de goede weg te pakken haddan was het bos waar de badplek zou zijn zo gevonden. Een beetje verhit van het rijden in de volle zon verheugden we ons op een frisse duik. Van de cristal clear bathing area hebben we echter nog steeds niets vernomen. Wel was er een mooi groen subtropisch bos met 2 riviertjes.

De volgende ochtend vertrokken we uit Bobo-Dioulasso, waar ze trouwens ook leuke slaapplekken hebben. We slieppen er namelijk in een door een franse en een burkinabe gerunde tent, gebouwd van plaatselijke materialen en met lekker eten.
Maargoed, de reis ging verder naar Banfora, een klein stadje in het zuid-westen van Burkina Faso. In Banfora werden we overvallen door vrachtwagenladingen aan gidsen die ons allemaal de omgeving wilden laten zien en ons met alles wilden helpen. Wij wilden vooral een goedkoop hotel, liefst zonder al te veel bemoeienis van een gids. Uiteindelijk vonden we (toch)met behulp van een gids een slaapplaats die we goedkoop genoeg vonden. We sliepen op een soort verlaten industrieterreintje, met een paar kamers onder een oude watertoren. Het was er erg gezellig dankzij de schapen, geiten, kalkoenen en 'savonds -of overdag- hangjongeren. De dagen hierna hebben we rond Banfora de mooie natuur uitgechecked. We zijn op drie verrotte fietsen naar een meer met nijlpaarden gefietst, waardoor we de volgende dag blauwe en beblaarde billen hadden. We hebben gedouched onder een mooie -en grote!- waterval (zie foto's). En we hebben de piques de Sindou beklommen (erg mooi, zie foto's) Voor deze dingen was meestal een gids nodig. Gidsen zijn niet onze beste vrienden geworden, daarvoor liegen ze te veel. Toch hebben we (dankzij de gidsen) veel mooie dingen gezien.

Van Banfora gingen we naar Gorom-Gorom met een tussenstopje in Ouagadougou. Gorom-Gorom ligt in het noordelijkste puntje van Burkina, midden in de Sahel. Het was er dan ook hels warm. In Gorom-Gorom sliepen we in een lemen hutje. Het hutje was van een jonge jongen die erg behulpzaam was en ons met alles wilde helpen. Via hem hebben we uiteindelijk 4 drommedarissen en een gids (die overigens wel erg aardig was) gehuurd om de nacht door te brengen op een partij zandduinen 12km van Gorom. Na een mooie, oncomfortabele tocht kwamen we aan op onze slaapplek, waar het uitzicht (en de zonsondergang) allemagtahg pragtahg was. We aten met z'n drieen spaghetti uit een grote schaal, natuurlijk met onze handen. En we sliepen onder de sterrenhemel "als echte afrikanen" ,bibberend en houterig. De volgende dag liepen we (alweer) met blarn op onze billen over de markt van Gorom-Gorom.(Op de drommedarissen zagen we plotseling in waarom men het wiel heeft uitgevonden) De markt is een soort combi van een Arabische en Afrikaanse markt. Naast de "normale" markt is er ook een dieren markt waar ze schapen, geiten, koeien, ezels en kamelen verkopen. Het was een leuke markt om gezien te hebben.
Na de markt namen we de bus terug naar Ouagadougou. We zullen deze bus even beschrijven. We zaten op een bank die mat touwen aan de bank ervoor was vastgeknoopt. Het dak was op drie plaatsen gestut en als je langs de stutten naar beneden keek zag je de weg. Er was een grote plank op de grond gespijkerd om de rest van de gaten dicht te maken en de deur werd met een touwtje dicht gehouden. Om een niet al te negatief beeld te scheppen: veel voertuigen zijn er zo slecht aan toe en zeker in het noorden is het belangrijkste vervoersmiddel een ezelkar. Toch gaat het land een beetje vooruit. Veel wegen zijn bijvoorbeeld een stuk beter dan in de tijd dat onze gids werd geschreven. Er zijn inmiddels ook meer busbedrijven met moderne, veilige bussen die vaak voor dezelfde prijs rijden.
(het internet is hier trouwens ook helemaal niet zo slecht)
Maargoed, dat maakte onze lange busrit met blaren op de billen er in elk geval niet veel beter op. Gelukkig hadden we in Ouagadougou de mazzel dat de bus vlakbij het hotel waar we wilden slapen stopte, en dat het hotel ook nog plek had. We hebben onze eindbestemming in Burkina bereikt. Nog even een paar dagen chillen in Ouagadougou en dan op naar Benin!
Het met z'n drieen reizen was trouwens erg gezellig en leuk, vooral als emil frans ging praten. En het frans praten ging ook beter dan verwacht. Soms lastig dat je niet precies kunt zeggen wat je wilt maar ons frans is goed genoeg om onszelf te kunnen redden, dus das mooi!

Salut!