hoge bergen en grote olifanten

Ruim een week geleden schreven we ons laatste stukje terwijl we op onze Burkinese Visa wachtten. Dit leverde deze keer gelukkig geen vertraging op, zodat we die zelfde dag nog met onze reis konden beginnen.

Met al onze visa op zak vertrokken we dus naar het trotro station om daar een luxe tro-tro naar Hohoe te score (waarin we het voor het eerst koud hadden omdat de airco zo hard stond). De rit verliep soepel, op de gebruikelijke file in Accra na. Rond etenstijd kwamen we in Hohoe aan. Daar werden we opgepikt door Tamina, het duitse meisje dat ziek was op oud en nieuw. Naa een drankje in de plaatstelijke bar zij we naar Tamina's huisje gegaan, waar we gratis en voor niks konden overnachten.
De Volgende dag waren we lui en hebben we een sight-seeing tour gedaan door Hohoe, met onze gids Tamina. Nu konden we zien waar we waren beland(toen we de avond ervoor aankwamen was het al donker) Hohoe bleek een ontzettend leuk plaatsje te zijn, niet te klein, niet te groot, gewoon gezellig.
Tamina doet vrijwilligerswerk bij Kids Corner. Dat is een soort naschoolse opvang, opgezet door een engelse vrouw, Liz.Daar gingen we natuurlijk ook even langs bij onze tour. Het is een erg leuke plek, waar ze echt speelgoed en echte spelletjes hebben. Best gek om er zo binnene te lopen, net of je even de westerse wereld binnenstapt. De rest van de dag hebben we niet zoveel gedaan. 'S avonds eten op straat E en R aten van het zelfde bord, maar alleen Roy werd er ziek van. Na een voor sommigen onder ons slechte nachtrust (overgeven e.d.) hielpen we Tamina haar spulletjes versjouwen. Wegens omstandigheden moest ze verhuizen. Daarna gingen we op pad naar de Aflabo watervallen. In het dorpje vlakbij de watervallen kregen we niet een gids, we kregen 5 gidsjes. Zij brachten ons na een mooie wandeling naar de mooie watervallen, en voorzagen ons onderweg van verse bananen uit het bos. Vlak bij de watervallen kon je zwemmen, tot groot genoegen van onze gidsjes. De oppergids, ongeveer 15-16 jaar, gebruikte zijn t'shirt als "zwemrok", wat er erg grappig uitzag. Op de terugweg scoorden onze gidsen nog even een enorme tros plantain (die ze zonder problemen op hun hoofd naar beneden droegen, ookal was de tros bijna net zo groot als de gidsjes zelf) en een paar kokosnoten.

De dag erna wilden we Gana's hoogste berg (Afadjato) beklimmen. Het duurde enige tijd voor we een tro-tro hadden, alle taxichauffeurs zeiden dat er geen tro-tro ging (er gaan altijd tro-tro's). Maar uiteindelijk waren we perongeluk op de goede plaats en konden we instappen. Het pad de berg op was erg steil, en van Tamina hadden we gehoord dat het beklimmen ongeveer 2 uur zou duren. Toen we na 20 min. even kort pauze hielden dacht elske dat ze in dat gevalvan de berg zou vallen (het was best pittig!) De gids vertelde ons echter doodleuk dat het vanaf daar nog maar 10 minuten was tot de top. Ghanezen en tijd is niet zo'n sterke combinatie, dus wij vreesden alsnog voor het ergste. Na 10. minuten waren we echter inderdaad op de top. (hoe de anderen er 2 uur over hebben kunnen doen, geen flauw id!) We hadden een mooi uitzicht vanaf de berg, al was hij niet zo verschrikkelijk hoog. Na een korte fotosessie gingen we weer naar beneden en zonder al te veel moeite terug naar Hohoe.(We moesten even wachten omdat er een volledige geluidsinstallatie op het dak van de trotro werd geldaden, maar dat was alles.) Die avond was onze laatste avond in Hohoe. We gingen naar de apotheek omdat we allebei een soort rare blaasjes hadden. Van de apotheek kregen we een zalfje, wat hielp wan de blaasjes zijn nu bijna weg. Na ons apotheek bezoekje zijn we bij Liz thuis de film "once" (met de zanger van the frames) gaan kijken. Dat was erg leuk, ookal was ie in het Duits.

Dinsdag vervolgden we onze tocht naar het noorden. De weg werd hobbiliger en het landschap veranderde van groen naar dor en droog. We vonden het jammer de mooie Volta region, waar we ons best thuis voelden, achter ons te laten. Maar we hadden wel zin in onze verdere reis.
Het "propgehalte" werd steeds hoger, en na de laatste overstap zaten we met z’n 17en in een klein autootje met “passagiersdoos”- een ruimte van ca 1.5 bij 2 meter, Joepie! Gelukkig was iedereen vrolijk nadat de chauffeur zijn sigaret aan de verkeerde kant aanstak (rokende ghanezen zijn heel erg zeldzaam), en de politie ons vriendelijk belachelijk maakten omdat we blank waren (niet erg veel blanken in dit gebied).
Na een lange dag kwamen we aan in Bimbilla. Daar probeerde we rijst of iets in die richting te eten te krijgen, maar ze verkochten alleen fufu en banku. Daar zijn we niet al te grote fans van. Na lang zoeken lukte het toch. De volgende ochtend vroeg namen we de bus naar Tamale, de grote stad in het noorden. Veel mensen vinden Tamale maar niks, maar wij vonden het eigenlijk wel een gemoedelijke stad. Het is niet al te druk en iedereen heeft er en fiets! Op Elske na hebben we er wel lekker geslapen.

De volgende dag bleek het alweer donderdag te zijn en gingen we op weg naar Mole (Ghana’s grootste National Parc). We waren natuurlijk te laat met kaartjes voor de bus kopen, dus moesten we eerst naar een plaatsje 5 km ervandaan. Vanuit daar wilden we eigenlijk een taxi nemen, maar die was er niet. Dan maar een motorritje! Kon dat wel met onze tassen? Jahoor, no problem, dus wij met onze tassen achter op de motor. Toen we aankwamen bij het motel zagen we precies een olifant een bad nemen in een van de twee waterholes waar het motel op uikijkt. Nice!

Op de safari die we de volgende ochtend maakten hoopten we natuurlijk olifanten te zien. Dit leek echter een beetje tegen te gaan vallen. Tegen het eind van de tocht kwamen we er toch nog twee tegen, super vet! Echt heel gaaf om die enorme beesten van zo dichtbij (ongeveer 10 meter) en in het wild te zien! Onze gids vertelde ons dat de olifant het op een na snelste beest is en wel 90 km/u kan rennen, maar wij weten het nog zo net niet, Ghanezen en cijfers… Behalve de olifanten zagen we heel veel poemba’s (als in de leeuwenkoning), antilopes, apen en drie krokodillen. De rest van de dag besteedden we aan het relaxen bij het zwembad. Tussendoor kregen we bezoek van een stel bavianen. Een van de bavianen stal de sinaasappel van ons tafeltje, dronk uit het zwembad en had daarna blijkbaar nog dorst want hij liep vervolgens vrolijk de bar binnen. Dit vonden wij erg grappig. Het was een fijn dagje relaxen aan het zwembad, tussen de bavianen, met uitzicht op Olifanten.

Vanochtend om 4 uur namen we de bus van Mole terug naar Tamale. Daar ontmoetten we Emil, die inmiddels beter is. Het plan is nu om morgen op pad te gaan naar Burkina Faso, daar ongeveer 2.5 week door te brengen, en dan Benin en Togo te bezoeken. Of we de komende tijd nog vaak op internet kunnen weten we niet, en foto’s op de site zetten zal helemaal lasting worden, maar we zullen het proberen!!

Heel veel liefs van jullie nog net Ghanezen